На тему сябры мацней за каменныя сцены

У маляўнічай вёсачцы, схаванай паміж зеляністых пагоркаў і старых лясоў, стаяў драўляны дом з крытым салом дахам. Дом быў не просты, а асаблівы, бо ў ім заўжды збіраліся сябры. Яны бачыліся штодня, дзялячыся сваімі радасцямі і бедамі, падтрымліваючы адзін аднаго ў хвіліны працы і адпачынку. Савет, жарты, усмешкі і дапамога напаўнялі гэты дом, як чысты ручай – агульную копанку.

Людзі казалі, што сцены гэтага дома здаравей за каменныя сцены замкаў. І сапраўды, было нешта магічнае ў тым, як сілы натуральнай дружбы ператваралі просты драўляны будынак у моцны аплот, непарушны нават перад ліўнямі і бурамі. Жыццё ў вёске было не простае, але сябры амаль не заўважалі цяжкасцяў, так спрацавалася іх душэўнае братэрства.

Неаднаразова жыццё выпрабоўвала іх на трываласць. Аднойчы прыйшла лютая зіма, калі мінусавыя тэмпературы і навальніцы пагардзілі звычайнымі людскімі справамі. Палічыстцы лёдаў і снегу нават здавалася, што ўсё аб’яцаннае застанецца пад іх грабніцамі, але сябры надаюць адно аднаму сілы да апошняга ўздыху. Нават няўхільная смерць сталіцы ня здольна складзіць гэтыя верныя сэрцы.

У іншай бядзе – летняе сонечнае спякотнае надвор'е прывяло да разліву раўчукоў, якія амаль затапілі вёску. Але сябры, схапіўшыся за рукі, будавалі вадзяныя перастолы, збудавалі каналы, адводзячы ваду далей ад сваіх дамоў і гароджаў. Дзякуючы агульным намаганням і бясстрашнаму патэнцыялу ў мазацце, вёска ніколі не змагла страціць ні адну жыццёвую прастору.

Падчас любых выпрабаванняў разам яны ператваралісь у нешта большае за асобныя чалавечыя асобіны – у непарыўны, як моцная ланца, калектыў. Такашчы дома і яго жыхароў нідзе не сустрэць, бо такія сцены ўтрымліваюць не толькі плоці, але і найлепнія чалавечыя якасці, якія вымацояць любыя сцены ў свеце.

І так яны пражылі шмат гадоў, звычайна збіраючыся ў сваім доме, выхоўваючы дзяцей ды унукаў ў атмасферы любові і сяброўства. І калі час ад часу хто з вёскі раз'язджаў некуды далёка, то заўсёды вяртаўся, бо ведаў, што тут, у гэтым доме, знойдзе сэрцы, якія ў любой хвіліны спагадёк. І тады ў доме зноў гучаць смех і песні, бо сябры заўсёды годныя мацней за каменныя сцены.

Так суседзі кідаюць позірк на гэты асаблівы дом, успамінаючы іх цяпер ды заўсёды, бо нават калі не стане гэтага дома, будзе жыць гэтая сувязь, нязломная як найлепшы мур свеце, бо нішто не можа быць мацней за сяброўства.